Καθώς μελετούσαμε τον περιβάλλοντα χώρο του υδραγωγείου, αρχίσαμε να ξεχωρίζουμε μέσα στο φυσικό τοπίο συγκεκριμένα στοιχεία που το χαρακτήριζαν. Ανάμεσα σε αυτά μια μικρή παράγκα με χρήση μάλλον αποθηκευτικού χώρου, μια εγκαταλελειμμένη φρέζα και ένα παλιό αυτοκίνητο. Όλα μοιάζουν να έχουν με το υδραγωγείο ένα κοινό παρονομαστή, μια κοινή μοίρα. Δε χρησιμοποιούνται για το σκοπό για τον οποίο κατασκευάστηκαν. Στέκουν ακίνητα και εγκαταλελειμμένα χωρίς χρήση, χωρίς ζωή, όχι όμως χωρίς νόημα. Η μορφή τους φαίνεται πως συμπληρώνει το τοπίο.